معماری داخلی چیست ؟
معماری داخلی چیست ؟ در معماری داخلی تاکید بر فضای داخلی است. جایی که محل زندگی سکونت افراد است و کارکرد آن برای زندگی اشخاص می باشد. این فضا می تواند محل کار، منزل و … باشد که افراد زمان زیادی را در آن سپری میکنند. فضای داخلی را می توان با توجه به کارکردی که دارد تغییر داد و متناسب با آن کاربری فضا را طراحی و دیزاین کرد. در معماری داخلی طراحی محیط داخلی بر اساس استاندارد ها و ایجاد فضای مناسب برای سکونت صورت می گیرد.
معماری داخلی اصولا ساختار فضا را دستخوش تغییر می کند و بر جنبه های فنی فضا دلالت دارد بنابراین لازم است که برای این کار از مهندسان، پیمانکاران و معماران متخصص بهره گرفت. کسی که در حوزه معماری داخلی فعالیت دارد، باید با تاسیسات، ساخت، بازسازی و ساختار داخلی فضا آشنایی داشته باشد در ادامه مقاله ی آموزش معماری بیشتر به این موضوع خواهیم پرداخت.
معماری داخلی چیست ؟
معماری داخلی ، طراحی داخلی ساختمان یا خانه های از نوع سرپناه است و میتواند ثابت و بدون حرکت باشد. این میتواند پلان یا طراحی اولیه باشد که در آغاز مورد استفاده قرار گرفته و بعدها مجدداً طراحی میشود تا در صورت تغییر کاربری با آن همخوانی داشته باشد، یا طرحی باشد که تا حد زیادی در آن تجدید نظر شده تا برای استفاده ی مجدد از ساختمان، مناسب باشد. مورد دوم غالباً بخشی از اقدامات معماری پایدار است و از طریق احیای سازه به وسیله ی طراحی مجدد تطبیقی، در جهت حفظ منابع گام برمیدارد. معماری داخلی که عموماً تحت عنوان هنر فضایی فُرم، ساختار و طراحی محیطی از آن یاد میشود، روندی است که به واسطه آن، فضای داخلی ساختمان طراحی میشود و با تمامی جنبه های کاربری انسانی از فضاهای سازه، در ارتباط است. به بیان ساده، معماری داخلی، طراحی فضای داخلی به لحاظ معماری است.
این تعاریف برای معماری داخلی وجود دارند:
- هنر و دانش طراحی و برپایی فضاهای داخلی ساختمان توسط معمار مجرب و دارای ویژگیهای فیزیکی مرتبط.
- عملکرد یک معمار داخلی، در جاییکه هدف از معماری، ارائه ی خدمات حرفهای در ارتباط با طراحی و ساخت فضای داخلی ساختمان بوده و سکونت و استفاده ی انسان از این فضا، هدف اصلی معماری داخلی است.
- یک اصطلاح عمومی برای توصیف فضاهای داخلی ساختمان و ویژگی های فیزیکی مرتبط با آن.
- یک سَبک یا روش طراحی و ساخت فضاهای داخلی ساختمان و ویژگی های فیزیکی مرتبط با آن.
تحولات معماری داخلی
انعطاف پذیری برای استفاده ی مجدد:
اگرچه سلسله مراتب فضایی اصلی یک ساختمان همیشه توسط نخستین معمار آن تعیین میشوند، اما موارد استفاده ی بعدی آن میتواند اینگونه نباشد، و به دلایل واضح، با تغییر چهره ی شهرها، سازه های قدیمی تر غالباً توسط طراحان یک نسل متفاوت براساس نیازهای در حال تغییر جامعه، اصلاح میشوند. این روند غالباً در نهایت به سازه، معنایی دوباره میبخشد و بر این مفهوم دلالت دارد که ساختمان ها حقیقتاً هیچگاه نمیتوانند کامل و غیرقابل تغییر باشند.
ساختمانی که دستخوش تغییر شده، ممکن است از بیرون همان ظاهر قبلی را داشته باشد، اما فضای داخلی آن بطور کامل تغییر کرده باشد. در نتیجه، بایستی معمار داخلی نه تنها نسبت به جای دادن ساختمان در بستر فیزیکی و سیاسی-اجتماعی آن حساس باشد، بلکه باید الزامات زمانی مرتبط با تغییر مالکان و کاربران را نیز لحاظ کند. از این منظر، اگر ساختمان استخوانبندی خوبی داشته باشد، ایدهی اصلی معماری، نخستین نمود سلسله مراتب فضای داخلی برای آن سازه خواهد بود و بایستی دیگران از این ایده تبعیت کنند.
امروزه شهرها مملو از ساختمان هایی هستند که شاید در اصل به شکل بانک ساخته شده باشند، اما حالا دیگر رستوران هستند و برخی کارخانه های صنعتی وجود دارند که حالا دیگر به شکل آپارتمان هستند، یا حتی شاهد وجود برخی ایستگاه های قطار هستیم که به گالری هنری تبدیل شدهاند. عموماً در تمامی این موارد، چنانچه ساختمانی جدید در همان محل قدیمی ها ساخته شود، حافظه ی جمعی نما و سرشت شهر، مطلوبتر خواهد بود، هرچند که به وضوح، نیروهای اقتصادی در این امر دخیلند. این احتمال نیز وجود دارد که فکر کنیم در سالهای پیشرو، نماهای داخلی به مراتب جدیدتری برای این سازهها پدید خواهند آمد، اما برای هرگونه تغییری در آن دوران، متخصصان فنی و فناوری، تعیین کننده ی میزان اصلاحات در عمر مفید ساختمان خواهند بود.
فضای داخلی برخی سازه های خاص به دلیل حفاظت تاریخی، عدم تغییر کاربری، یا محدودیت های مالی، با گذشت زمان دستخوش تغییر نمیشود. با این وجود، اکثر ساختمانها تنها سه ویژگی داخلی در ابعاد گسترده دارند: نخست، تعیین موارد با اهمیت زیاد که بایستی به لحاظ بصری دست نخورده باقی بمانند، و تنها با امکانات ناپیدای امروزی، دسترسی، و ثبات ساختاری و نیاز به ترمیم، انطباق یابند. دوم، تخریب سازه برای تأسیس ساختمانی جدید در همان محل قبلی، یا اینکه ساختمان را رها کنیم تا به خرابه تبدیل شود. و نهایتاً برخی سازه ها مجدداً طراحی میشوند و تغییر میکنند تا خود را با کاربری جدید وفق دهند.
میزان این تغییرات، گستره ی وسیعی را شامل میشود – یک تغییر جزئی برای اینکه ساختمان با اهداف جدید انطباق یابد جزو ویژگی های دسته ی اول برای فضای داخلی است (یا در واقع جزو دسته ی دوم است)، اما تغییرات عمده همچون تنها حفط نما، از همه نظر برای ساخت یک سازه ی جدید انجام میشود. تمامی احتمالات مابین این دو حالت حدی، حوزه ی کاری معمار داخلی را شکل میدهند. اگر شیوه های معماری را با هنر و دانش ساختمان جدید ارتباط دهیم، آنگاه شیوه ی معماری داخلی با تغییرات ساختمان های جدید برای کاربرد های جدید، مرتبط خواهد بود.
پیشنهاد ما: سریال بکوب و بساز 4
معماری پایدار داخلی
بخش مهمی از تحولات طراحی و معماری داخلی ، توسعه ی پایدار و تفکر آگاهانه در خصوص محیط زیست و مصالحی است که مورد استفاده قرار میگیرند – مصرف انرژی، انتخاب محل، میزان استفاده از آب، و انتخاب مصالح (لای بیکون). این دسته بندی برای معماری داخلی بر یافتن شیوه های خلاقانه و اکتشافی در ساخت سازه های نو یا متناسب نمودن سازه های قدیمی است که یا تأثیر کمی بر محیط دارند و یا عملاً هیچ تأثیری ندارند. طی سالهای 1970، جنبش سازگار با محیط زیست به مسئله ی مهمی تبدیل شد، این زمانی بود که بحران انرژی عظیمی روی داد، و آگاهی مردم از سهم شان و آنچه میتوانند برای کمک به کاهش این اثرات انجام دهند، افزایش یافت. در واقع توسعه ی پایدار در معماری داخلی طی چند دهه ی اخیر با کمک و پیشرفتهای فناوری، کشف مصالح جدید و مفاهیم کارآمدی که هنوز هم جنبه های زیباشناختی خوشایندی را به طراحی میدهند، روندی جهشی پیدا کرد.
در سالیان گذشته، زمانیکه دوران بوم آرایی پدیدار گشت، فاقد طرحهای لوکس، ظریف و کلی بود؛ و به ناچار شهرت سبک “هیپی” یا شیوهی زندگی را کسب نمود. این با موارد امروزی یک دنیا فاصله دارد، موارد کنونی از اهمیت شناخت کلی مسئولیت زیست محیطی آگاهی دارند، مقادیر زیادی مصالح برای انمتخاب در اختیار دارند و تمایل دارند از جنبه های زیباییشناختی یک طراحی مضایقه کنند. امروزه طراحی پایدار، شیوه ی تفکر مطلوب و ارجحی است که حوزه ی در حال رشدی را در اختیار داشته و بطور فزاینده گسترش خواهد یافت.